คำว่า ' winter ' ( VI )
มีความหมายในภาษาไทยว่า ใช้เวลาฤดูหนาวในที่ที่ห่างจากบ้าน
คำตรงกันข้าม : summer
คำนิยามในภาษาอังกฤษ (definition) :
[n.] The season of the year in which the sun shines most obliquely upon any region; the coldest season of the year.
[n.] The period of decay, old age, death, or the like.
[v. i.] To pass the winter; to hibernate; as, to winter in Florida.
[v. i.] To keep, feed or manage, during the winter; as, to winter young cattle on straw.