คำว่า ' obstinacy ' ( N )
มีความหมายในภาษาไทยว่า ความดื้อ
คำที่คล้ายกัน : stubbornness; obduracy
คำตรงกันข้าม : obedience
คำนิยามในภาษาอังกฤษ (definition) :
[n.] A fixedness in will, opinion, or resolution that can not be shaken at all, or only with great difficulty; firm and usually unreasonable adherence to an opinion, purpose, or system; unyielding disposition; stubborness; pertinacity; persistency; contumacy.
[n.] The quality or state of being difficult to remedy, relieve, or subdue; as, the obstinacy of a disease or evil.