คำว่า ' oboe ' ( N )
มีความหมายในภาษาไทยว่า เครื่องดนตรีประเภทเป่าชนิดหนึ่ง
คำนิยามในภาษาอังกฤษ (definition) :
[n.] One of the higher wind instruments in the modern orchestra, yet of great antiquity, having a penetrating pastoral quality of tone, somewhat like the clarinet in form, but more slender, and sounded by means of a double reed; a hautboy.