คำว่า ' bailiff ' ( N )
มีความหมายในภาษาไทยว่า เจ้าพนักงานที่ยึดทรัพย์สิน (ของลูกหนี้) (ทางกฎหมาย)
คำที่คล้ายกัน : dispossessor; sheriff
คำนิยามในภาษาอังกฤษ (definition) :
[n.] Originally, a person put in charge of something especially, a chief officer, magistrate, or keeper, as of a county, town, hundred, or castle; one to whom power/ of custody or care are intrusted.
[n.] A sheriff's deputy, appointed to make arrests, collect fines, summon juries, etc.
[n.] An overseer or under steward of an estate, who directs husbandry operations, collects rents, etc.