คำว่า ' gong ' ( N )
มีความหมายในภาษาไทยว่า ฆ้อง
คำศัพท์อื่นๆที่มีความหมายเหมือนกัน : กระดิ่งไฟฟ้า
คำที่คล้ายกัน : bell
คำนิยามในภาษาอังกฤษ (definition) :
[n.] A privy or jakes.
[n.] An instrument, first used in the East, made of an alloy of copper and tin, shaped like a disk with upturned rim, and producing, when struck, a harsh and resounding noise.
[n.] A flat saucerlike bell, rung by striking it with a small hammer which is connected with it by various mechanical devices; a stationary bell, used to sound calls or alarms; -- called also gong bell.