คำว่า ' first ' ( N )
มีความหมายในภาษาไทยว่า คนหรือของที่เป็นอันดับที่หนึ่ง
คำตรงกันข้าม : last
คำนิยามในภาษาอังกฤษ (definition) :
[a.] Preceding all others of a series or kind; the ordinal of one; earliest; as, the first day of a month; the first year of a reign.
[a.] Foremost; in front of, or in advance of, all others.
[a.] Most eminent or exalted; most excellent; chief; highest; as, Demosthenes was the first orator of Greece.
[adv.] Before any other person or thing in time, space, rank, etc.; -- much used in composition with adjectives and participles.
[n.] The upper part of a duet, trio, etc., either vocal or instrumental; -- so called because it generally expresses the air, and has a preeminence in the combined effect.