คำว่า ' plinth ' ( N )
มีความหมายในภาษาไทยว่า ฐานสี่เหลี่ยมที่โคนเสาหรือรูปปั้น
คำนิยามในภาษาอังกฤษ (definition) :
[n.] In classical architecture, a vertically faced member immediately below the circular base of a column; also, the lowest member of a pedestal; hence, in general, the lowest member of a base; a sub-base; a block upon which the moldings of an architrave or trim are stopped at the bottom. See Illust. of Column.