คำว่า ' pewter ' ( N )
มีความหมายในภาษาไทยว่า โลหะผสมที่มีดีบุกเป็นหลัก
คำที่คล้ายกัน : alloy; bronze
คำนิยามในภาษาอังกฤษ (definition) :
[n.] A hard, tough, but easily fusible, alloy, originally consisting of tin with a little lead, but afterwards modified by the addition of copper, antimony, or bismuth.
[n.] Utensils or vessels made of pewter, as dishes, porringers, drinking vessels, tankards, pots.