คำว่า ' deaf-mute ' ( N )
มีความหมายในภาษาไทยว่า คนหูหนวกและเป็นใบ้
คำนิยามในภาษาอังกฤษ (definition) :
[n.] A person who is deaf and dumb; one who, through deprivation or defect of hearing, has either failed the acquire the power of speech, or has lost it.