คำว่า ' allopathy ' ( N )
มีความหมายในภาษาไทยว่า วิธีการรักษาโรคโดยใช้สารที่ออกฤทธิ์ตรงข้ามกันไม่ได้กับภาวะของโรคที่กำลังรักษา
คำนิยามในภาษาอังกฤษ (definition) :
[n.] That system of medical practice which aims to combat disease by the use of remedies which produce effects different from those produced by the special disease treated; -- a term invented by Hahnemann to designate the ordinary practice, as opposed to homeopathy.